Όταν ήμουν στο Γυμνάσιο (και η "Καλλιτεχνικού" μας μάθαινε την προοπτική και πώς να την αξιοποιούμε), είχα ζωγραφίσει ένα δρόμο-ορίζοντα που στο φόντο της κατάληξής του είχε μπλε βουνά, όπως τα βλέπω εγώ -μπλε δεν είναι τα βουνά;- και είχε πει τότε ότι αυτά είναι εξπρεσιονιστικά στοιχεία...Χαίρομαι που και τα δικά σας βουνά -μωβίζουν εδώ) μοιάζουν με τα δικά μου. Χαίρομαι τα χρώματά σας, Ρένα... Να είστε καλά και με δύναμη να συνεχίζετε τα όμορφα έργα σας.
5 σχόλια:
Ρενάκι μου, οι πίνακές σου είναι τα όμορφα αποτυπώματα της καρδιάς σου. Σε ευχαριστώ...
Όταν ήμουν στο Γυμνάσιο (και η "Καλλιτεχνικού" μας μάθαινε την προοπτική και πώς να την αξιοποιούμε), είχα ζωγραφίσει ένα δρόμο-ορίζοντα που στο φόντο της κατάληξής του είχε μπλε βουνά, όπως τα βλέπω εγώ -μπλε δεν είναι τα βουνά;- και είχε πει τότε ότι αυτά είναι εξπρεσιονιστικά στοιχεία...Χαίρομαι που και τα δικά σας βουνά -μωβίζουν εδώ) μοιάζουν με τα δικά μου. Χαίρομαι τα χρώματά σας, Ρένα... Να είστε καλά και με δύναμη να συνεχίζετε τα όμορφα έργα σας.
Σταυρούλα, σας ευχαριστώ που παρακολουθείτε τη ζωγραφική μου. Τα καλά σας λόγια μου δίνουν χαρά.
Τα χρώματα στα βουνά μπορούν να αποδώσουν διάφορες πλευρές τους: ότι είναι χιονισμένα, μακρινά, ομιχλώδη και ό,τι άλλο φανταστεί ο ζωγράφος...
Χαίρομαι που τα βουνά μας μοιάζουν. :))
όμορφα τοπία... μοιάζουν ονειρικά αλλά και αληθινά... ειλικρινά ανακουφίζεται ψυχή.
χάρηκα που σε βρήκα
Γεια σου Αλεξάνδρα! Χαίρομαι να βλέπω καινούργιους επισκέπτες εδώ...
Πολύ περισσότερο χαίρομαι όταν οι ταπεινοί μου πίνακες αρέσουν. Τα πραγματικά τοπία είναι, πάντως, πολύ ωραιότερα.
Ευχαριστώ πολύ για τα ευγενικά σχόλια. Θα τα ξαναπούμε!
Δημοσίευση σχολίου