Τα τυροπιτάκια της μαμάς

Λένε ότι δεν ξεχνάς ποτέ ό,τι πρωτοέμαθες. Έχοντας περάσει ατελείωτες ώρες στην κουζίνα μαζί με τη μητέρα μου στα παιδικά μου χρόνια και δοκιμάζοντας να ξανακάνω ό,τι έκανε, μπορώ να το βεβαιώσω.

Τα τελευταία χρόνια οι οικογενειακοί μας φίλοι λένε ότι απολαμβάνουν τα τυροπιτάκια μου και εγώ θέλω να τους πιστεύω… Νομίζω ότι μάλλον ακολουθούσα τη συνταγή της μητέρας μου, που έφτιαχνε καταπληκτικά, τραγανά τυροπιτάκια (ή πιταράκια, όπως τα έλεγε η γιαγιά). Δεν είναι πρωτότυπη συνταγή ούτε ιδιαίτερα δύσκολη, αλλά δείχνει ότι μπορείτε με τα πιο απλά υλικά να φροντίσετε εκείνους που αγαπάτε. Και αν δυσκολευτείτε, ευχαρίστως να σας βοηθήσω…

Υλικά για τη ζύμη:

1/2 κιλό αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
1 στραγγιστό γιαούρτι (200 ml)
200 ml μαργαρίνη και λάδι (ανάμικτα)
1 κουταλάκι αλάτι


Υλικά για τη γέμιση:

200 γρ. τυρί φέτα
100 γρ. τριμμένο τυρί γκούντα, κασέρι ή άλλο που λιώνει
1 αβγό
λίγο γάλα
πιπέρι
δυόσμος, κατά προτίμηση φρέσκος

Εκτέλεση:

Ρίχνουμε σε μια λεκανίτσα το μισό αλεύρι και το αλάτι, αδειάζουμε μέσα το γιαούρτι και στο κεσεδάκι του γιαουρτιού βάζουμε μέχρι τη μέση μαργαρίνη soft, ελαιόλαδο και σπορέλαιο. Αυτός είναι ένας καλός τρόπος να μετρήσουμε σωστά την ποσότητα των υλικών (μυστικό!) Ανακατεύουμε όλα τα παραπάνω με κουτάλι (στην αρχή) και προσθέτουμε σιγά-σιγά το υπόλοιπο αλεύρι. Όταν το μείγμα αρχίσει να δένει, το ζυμώνουμε με το χέρι, μέχρι να γίνει αρκετά αφράτο αλλά να μην κολλάει στα χέρια. Αυτό είναι το κλειδί, για να γίνουν αφράτα τα τυροπιτάκια.

Προσέξτε να μη ρίξετε πολύ αλεύρι, διαφορετικά η ζύμη θα γίνει σκληρή!

Σκεπάζουμε τη λεκανίτσα με πετσέτα και την αφήνουμε ώσπου να ετοιμάσουμε τη γέμιση. Στο στάδιο αυτό τρίβουμε τη φέτα, την ανακατεύουμε με το άλλο τυρί (γκούντα ή κασέρι) και με το αβγό, το πιπέρι και τον δυόσμο. Αν το μείγμα δεν ανακατεύεται εύκολα, ρίχνουμε λίγο γάλα μέχρι να γίνει ομοιογενές. Προσέχουμε να μη βάλουμε πολύ γάλα, γιατί η γέμιση θα γίνει νερουλή και θα τρέχει από τα τυροπιτάκια μας…

Τώρα η γέμιση είναι έτοιμη.

Για να προχωρήσουμε, χωρίζουμε τη ζύμη σε μικρές μπαλίτσες ή σβώλους, ώστε να προκύψουν περίπου 24 κομμάτια – τόσα θα είναι τα τυροπιτάκια μας. Παίρνουμε κάθε μπαλίτσα, την πλάθουμε ώστε να είναι εντελώς στρογγυλή και την ακουμπάμε σε ένα μικρό πιάτο. Κατόπιν την ανοίγουμε σιγά-σιγά με τα δάχτυλα, για να αποκτήσει πάχος περίπου 3 χιλιοστά. Ρίχνουμε στο κέντρο ένα κουταλάκι γέμιση και διπλώνουμε το φύλλο στη μέση. Πιέζουμε γύρω-γύρω το φύλλο καλά, για να μη δραπετεύσει η γέμιση…

Τοποθετούμε τα τυροπιτάκια μας σε βουτυρωμένο ταψί και τα ψήνουμε στους 180 βαθμούς για περίπου μισή ώρα ή λίγο παραπάνω. Όσο περισσότερο ψήνονται, τόσο πιο τραγανά θα γίνονται. Αν τα θέλετε πιο μαλακά, μην τα αφήσετε να ροδίσουν πολύ.

Να σας πω ένα μυστικό: Για να διατηρηθούν τραγανά, βγάλτε τα αμέσως από τον φούρνο και αφήστε τα να κρυώσουν εντελώς χωρίς να τα σκεπάσετε. Αν δεν καταναλωθούν όλα την ίδια μέρα, μπορούμε να τα φυλάξουμε στο ψυγείο κλεισμένα αεροστεγώς σε μπολ ή σακουλάκι.

Ελπίζω να δοκιμάσετε αυτή τη συνταγή και να την απολαύσετε μαζί με τους φίλους σας. Με την ίδια ζύμη μπορείτε να φτιάξετε σπανακοπιτάκια, κιμαδοπιτάκια και ό,τι άλλο φανταστείτε. Η προσθήκη του δυόσμου ήταν ιδέα της μητέρας μου και εγώ την εμπιστεύομαι σε εσάς…

Καλή σας όρεξη!

Ο γάμος της αδελφής μου

Το προηγούμενο Σάββατο έγινε ο γάμος της αδελφής μου Έλλης (Ελισάβετ) με τον Άβελ. Σας είχα γράψει για τον αρραβώνα τους και για την τούρτα που έφτιαξα τότε. Αυτή τη φορά ετοίμασα ένα κερί (που έφτιαξα μόνη μου από την αρχή) για κάθε τραπέζι, συνολικά 40 κεριά! Ελπίζω να βρω φωτογραφία κάποιου από αυτά και να σας τη δείξω...

Ήταν ένας υπέροχος γάμος γεμάτος χαρά, μια εξαιρετική αρχή σε κάτι πολύ όμορφο. Στην αδελφή μου και στον Άβελ εύχομαι να έχουν τη θεϊκή ευλογία και ο γάμος τους να είναι συνεχώς ανθισμένος όπως και οι ίδιοι...

Θλιμμένο ηλιοβασίλεμα

Θλιμμένο ηλιοβασίλεμα

Καταρράκτης

Ο καταρράκτης, 30 x 40 εκ.

Επέτειος...

Τη Δευτέρα, 18 Ιουνίου, συμπληρώνουμε επτά χρόνια ευτυχισμένου γάμου! Με την ευκαιρία αυτή ζωγράφισα αυτόν τον πίνακα και τον χάρισα στο αγαπημένο μου έτερον ήμισυ.

Ο πάπυρος περιέχει το πρωτότυπο κείμενο από το Άσμα Ασμάτων 8:6,7.

Οι πανσέδες μου

Σας είχα υποσχεθεί να δείτε τους πανσέδες μου. Τους έσπειρα τον Νοέμβριο και αφού μεγάλωσαν αρκετά στο φυτώριο, τους μεταφύτευσα τον Φεβρουάριο. Από τον Απρίλιο και μετά είναι συνεχώς ανθισμένοι! Είναι η θέα μου έξω από το παράθυρο της κουζίνας και ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας.

Στη φίλη Σταυρούλα, για τα υπέροχα λουλούδια της...

Να σας φτιάξω μανιταρόσουπα;

Τελευταία ασχολούμαι συστηματικά με τα λουλούδια μου. Ήταν η εποχή που έπρεπε οπωσδήποτε να μεταφυτέψω όλα τα φυντανάκια που έσπειρα τον χειμώνα και χρειάζονταν χώρο για να μεγαλώσουν και να ανασάνουν. Σε επόμενες μέρες θα σας δείξω φωτογραφίες από τα αποτελέσματα: τους πανσέδες που έγιναν πρώτοι…

Δεν αμέλησα όμως τη μαγειρική μου! Σας άρεσαν τα μανιτάρια στη γάστρα; Τώρα θα μιλήσουμε για μανιταρόσουπα.

Ξέρω βέβαια ότι το καλοκαίρι πολλοί αποφεύγουν τις σούπες, αλλά πιστέψτε με: αυτή είναι διαφορετική. Είναι ελαφριά επειδή δεν έχει πολλά λιπαρά και άρεσε ακόμη και σε ανθρώπους που δεν προτιμούν τα μανιτάρια.

Υλικά που θα χρειαστούμε:

300 γρ. φρέσκα μανιτάρια (άσπρα στρογγυλά)
1 κρεμμύδι μέτριο ψιλοκομμένο
λίγο σκόρδο τριμμένο ή σκόνη (προαιρετικά)
1,5 λίτρο νερό
1 κύβος λαχανικών
200 ml γάλα εβαπορέ
2 κουταλιές σούπας νισεστέ
½ κουταλάκι τού γλυκού μουστάρδα σε σκόνη
αλάτι
λίγο κάρυ
ελαιόλαδο ή μαργαρίνη

Εκτέλεση:

Πλένουμε καλά και ψιλοκόβουμε τα μανιτάρια. Κατόπιν τα ρίχνουμε στην κατσαρόλα μαζί με το κρεμμύδι και τα σοτάρουμε. Δεν χρειάζεται να βάλετε λάδι σε αυτή τη φάση, γιατί τα μανιτάρια βγάζουν από μόνα τους αρκετά υγρά. Όταν μαραθούν καλά, προσθέτουμε το νερό, το αλάτι και τον κύβο λαχανικών και τα αφήνουμε να βράσουν μισή περίπου ώρα σε χαμηλή φωτιά.

Στη συνέχεια ρίχνουμε μέσα το γάλα και το κάρυ και αφήνουμε τα υλικά να βράσουν δέκα λεπτά ακόμη. Ενόσω συμβαίνει αυτό, χτυπάμε σε μιξεράκι (αναδευτήρα το λέει ο σύζυγός μου… :)) λίγο εβαπορέ μαζί με τον νισεστέ και τη μουστάρδα, μέχρι να ανακατευτούν καλά τα υλικά. Ρίχνουμε το μείγμα στην κατσαρόλα ενώ βράζει, σβήνουμε το μάτι και εξακολουθούμε να ανακατεύουμε μέχρι να δέσει.

Στο τέλος μπορείτε να προσθέσετε λίγο ελαιόλαδο ή μαργαρίνη, ανάλογα με την προτίμησή σας.

Όπως με όλες τις σούπες, θα τη σερβίρουμε σε βαθύ πιάτο, αλλά σας προτείνω να έχετε δίπλα σας τη σουπιέρα, επειδή οπωσδήποτε θα θελήσετε κι άλλο… Μπορείτε να την παρουσιάσετε ως πρώτο πιάτο με λευκό κρασί, ειδικά αν σκοπεύετε να προσφέρετε κρέας (μοσχάρι) για το κυρίως πιάτο.

Να σας εξομολογηθώ κάτι: Όταν ξεκινάω με μανιταρόσουπα, δεν μπορώ να συνεχίσω με οτιδήποτε άλλο εκτός από … μανιταρόσουπα.

Το ίδιο θα συμβεί και σε εσάς!

Καλή σας όρεξη…

Ανάμεσα στις δύο λίμνες

Ανάμεσα στις δύο λίμνες, 50 x 70 εκ.

Γαλάζια λίμνη

Γαλάζια λίμνη, 40 x 50 εκ.

Δειλινό στο χωριό

"Δειλινό στο χωριό", 30 x 50 εκ.

Οι πίνακές μου

Επί πολλά χρόνια πίστευα ότι η ζωγραφική πινάκων είναι πράγμα ακατόρθωτο για εμένα. Ίσως επειδή δεν ξεκίνησα καλά με τις μεγάλες επιφάνειες.

Η ζωγραφική είναι οικογενειακό μας ταλέντο. Από μικρή ζωγράφιζα με ό,τι είχα στα χέρια: νερομπογιές, ξυλομπογιές, κηρομπογιές, μαρκαδόρους. Στο σχολείο εξακολούθησα να ασχολούμαι με τη ζωγραφική. Σε αυτή την ηλικία, επίσης, άρχισα με τη μικρή μου αδελφή, Ρεβέκκα, να παίρνω μαθήματα από έμπειρη ζωγράφο.

Πριν από δέκα χρόνια ξεκινήσαμε με τη μητέρα και την αδελφή μου να ασχολούμαστε επαγγελματικά με τη ζωγραφική σε κοχύλια. Αισθανόμουν ασφάλεια, επειδή οι επιφάνειες που έπρεπε να καλύψω με το χρώμα ήταν μικρές. Η ζωγραφική στην κοίλη επιφάνεια των κοχυλιών είναι ιδιαίτερα δύσκολη, επειδή έπρεπε σε περιορισμένο χώρο να απεικονιστούν πραγματικά τοπία με τις χαρακτηριστικές τους λεπτομέρειες. Αργότερα μπορεί να αναρτήσω εδώ μερικές εικόνες από τα κοχύλια μου.

Τελευταία αποφάσισα να ασχοληθώ επιτέλους με πίνακες! Οι φίλες μου με παρακινούσαν να το δοκιμάσω, βλέποντας τα κοχύλια μου. Έτσι, πήρα καμβά, λαδομπογιές και μια μεγάλη παλέτα και ξεκίνησα!

Οι πρώτες μου προσπάθειες ήταν επιφυλακτικές· όταν όμως είδα τον ενθουσιασμό της οικογένειας και των φίλων μου με τον πρώτο πίνακα, πήρα θάρρος.

Θα ανεβάσω τους πίνακές μου εδώ με τη σειρά και σας παρακαλώ να μη με κρίνετε αυστηρά…

Ο πρώτος, που βλέπετε εδώ, ονομάζεται: Περίπατος στο Yorkshire.

Μανιτάρια στη γάστρα

Είχα αρκετές μέρες να γράψω, αλλά σας έφτιαχνα κάτι καλό!

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να μαγειρέψει κανείς, αλλά νομίζω ότι ένας από τους καλύτερους είναι ο πιο παλιός. Έχετε δοκιμάσει την πήλινη γάστρα; Αν ναι, τότε γνωρίζετε το βασικό της πλεονέκτημα: δεν χρειάζεται νερό. Κρατώντας τη σκεπασμένη με το καπάκι, επιτρέπουμε στο φαγητό να μαγειρευτεί με τα δικά του υγρά και να αναδείξει τη δική του γεύση, χωρίς να την αλλοιώσουμε με νερό.

Είναι αλήθεια ότι όσοι χρησιμοποιούν γάστρα έχουν συνηθίσει να μαγειρεύουν εκεί κρέας. Σας προτείνω, όμως, να τη δοκιμάσετε ετοιμάζοντας κάτι νόστιμο που θα συνοδεύσει το πιλάφι σας: μανιτάρια pleurotus.

Δύο παρατηρήσεις προτού σας δώσω τη συνταγή:

Πρώτον, σε αντίθεση με τα άσπρα, στρογγυλά μανιτάρια (που χρησιμοποιώ ωμά στη σαλάτα), τα pleurotus πρέπει να μαγειρευτούν ή να ψηθούν. Αν τα δοκιμάσετε ωμά, θα τα βρείτε σκληρά επειδή έχουν πολλές ίνες. Επιπλέον δεν έχουν ωραία γεύση.

Δεύτερον, στη συνταγή μου χρησιμοποιώ ντομάτα που έχω βράσει, συμπυκνώσει και κατόπιν φυλάξει σε βάζα ήδη από το καλοκαίρι. Αν δεν μπορείτε να έχετε φρέσκια ντομάτα, αντικαταστήστε την με κονσέρβα από ψιλοκομμένα ντοματάκια.

Υλικά:

Μισό κιλό μανιτάρια pleurotus
Μία κονσέρβα ψιλοκομμένο ντοματάκι (ή ένα ποτήρι φρέσκια ντομάτα, συμπυκνωμένη)
1/3 φλιτζάνι ελαιόλαδο
Δύο μέτρια κρεμμύδια κομμένα σε λεπτές φέτες
Δύο φύλλα δάφνης
Δεντρολίβανο
Αλάτι
Κάρυ
Πάπρικα
Κύμινο

Εκτέλεση:

Πλένουμε καλά τα μανιτάρια και τα πιέζουμε λίγο ώστε να φύγει το νερό. Κατόπιν τα κόβουμε κατά προτίμηση με το χέρι. Τοποθετούμε τα μανιτάρια σε λεκάνη και τα ανακατεύουμε με τα υπόλοιπα υλικά εκτός από το λάδι. Βάζουμε το μείγμα στη γάστρα, το περιχύνουμε με ελαιόλαδο και το ψήνουμε στον φούρνο στους 200 βαθμούς επί μία περίπου ώρα.

Μετά από μισή ώρα δεν πρέπει να ξεχάσουμε να ανοίξουμε το καπάκι και να ανακατέψουμε το φαγητό. Προτού σβήσετε τον φούρνο, τρυπήστε τα κοτσάνια με πιρούνι, για να βεβαιωθείτε ότι έχουν ψηθεί καλά.

Προτείνω να το συνοδεύσετε με πιλάφι, ενώ είναι ακόμη ζεστό. Αν σας αρέσει, ρίξτε από πάνω τριμμένο τυρί.

Εγώ θα σας κερνούσα επίσης ένα ποτήρι ροζέ κρασί από το κτήμα του πατέρα μου...

Καλή σας όρεξη.

Μια φωτογραφία σαν ζωγραφιά

Τον περασμένο Οκτώβριο ταξιδέψαμε στην Κύπρο, όπου ο σύζυγός μου ήταν ομιλητής σε συνέδριο. Ένα βράδυ στη Λάρνακα ξέσπασε ισχυρή καταιγίδα και έβρεχε όλη νύχτα. Από το δωμάτιο του ξενοδοχείου βλέπαμε έκπληκτοι να φωτίζεται το τοπίο από συνεχόμενους κεραυνούς, τόσους που δεν είχα ξαναδεί ποτέ…

Σκέφτηκα ότι, αντί να τους ζωγραφίσω, καλύτερα να τους φωτογραφίσω―αν τα κατάφερνα. Αποδείχθηκε πιο δύσκολο από ό,τι περίμενα! Στήθηκα με τη μηχανή περισσότερο από μισή ώρα στη βεράντα του δωματίου. Έβγαλα τουλάχιστον 40 φωτογραφίες, τις οποίες έσβηνα, επειδή δεν προλάβαινα τους κεραυνούς…

…Μέχρι που τελικά τον συνέλαβα! Μια μεγαλοπρεπής λάμψη που έσχιζε τον ουρανό. Πιστεύω ότι είναι η καλύτερη φωτογραφία που έχω τραβήξει.

Γι’ αυτό, παρ’ όλο που δεν έχει καμία σχέση με τις συνταγές ή τους πίνακές μου, θέλω να δείτε αυτόν τον κεραυνό μέσα από τον φακό της ψηφιακής μηχανής μου (κάνετε κλικ στη φωτογραφία, για να τη δείτε καθαρότερα).

Είναι μια εκπληκτική ζωγραφιά του Θεού, δώρο στο ταξίδι μας…

Η έξυπνη σαλάτα

Πιάτο απαραίτητο στο καθημερινό μας τραπέζι είναι η σαλάτα. Επειδή είναι συνεχώς στο τραπέζι μας, ίσως μερικές φορές δεν φροντίζουμε να έχει ποικιλία. Η έξυπνη σαλάτα θέλει αυτοσχεδιασμό!

Η συνταγή που σας προτείνω περιέχει ένα συστατικό που αγαπώ πάρα πολύ, τα μανιτάρια. Μερικοί διστάζουν να τα εντάξουν στο διαιτολόγιό τους, αλλά θέλω να ξέρετε ότι κάνουν λάθος. Τα μανιτάρια είναι προσιτά, φθηνά και ωφέλιμα. Επειδή έχουν κατά κάποιον τρόπο «ουδέτερη» γεύση, μπορούν να ταιριάξουν σε πολλά είδη σαλάτας.

Εδώ σας τα προτείνω ωμά…

Αν φοβηθήκατε ότι μπορεί να αστοχήσετε στην επιλογή σας, έχετε κάποιο δίκιο: τα ωμά μανιτάρια χρειάζονται προσοχή! Φροντίστε να διαλέξετε κάτασπρα και σκληρά μανιτάρια. Έτσι θα είστε σίγουροι ότι είναι φρέσκα. Ακόμη, για να απολαύσετε πλήρως τη γεύση τους, δεν πρέπει να τα ψιλοκόψετε. Αφήστε αρκετά χοντρές φέτες.

Σε αυτή τη σαλάτα προτιμώ να χρησιμοποιώ λαχανικά εποχής. Αυτόν τον καιρό σάς συστήνω φρέσκο λάχανο και μαρούλι. Ο συνδυασμός τους προσφέρει μια από τις νοστιμότερες σαλάτες που μπορείτε να φάτε.

Τα υλικά της σαλάτας αυτής είναι τα εξής (διαλέξτε την ποσότητα που ταιριάζει στην όρεξή σας):

λάχανο (αν το τρίψετε με αλάτι, θα είναι ακόμα πιο νόστιμο)
μαρούλι χοντροκομμένο
δύο-τρία ραπανάκια ψιλοκομμένα
τέσσερα-πέντε μανιτάρια σε χοντρές φέτες
αγγουράκι τουρσί ψιλοκομμένο
λίγη πάστα ελιάς (κατά προτίμηση Καλαμών)
λίγο καλαμπόκι βραστό (προαιρετικά)
ελαιόλαδο
λεμόνι
αλάτι και λίγη ρίγανη

Αν δεν σας βρίσκεται φρέσκο ζεστό ψωμί, φρυγανίστε λίγο (είτε στο τζάκι, όπως εγώ, είτε στη φρυγανιέρα) και συνοδεύστε τη σαλάτα σας με λίγη φέτα.

Είμαι σίγουρη ότι όταν δοκιμάσετε τα ωμά μανιτάρια στη σαλάτα, δεν θα μπορείτε να τα αποχωριστείτε. Θα έχετε μια πρόχειρη αλλά έξυπνη λύση για φαγητό…

Η τούρτα του αρραβώνα

Ήταν πριν από μία εβδομάδα περίπου που αρραβωνιάστηκε η αδελφή μου Έλλη (Ελισάβετ). Νιώθω υπέροχα που μπόρεσα να συμμετάσχω στη χαρά της και να βοηθήσω στις ετοιμασίες. Είχαμε μόνο σπιτικά φαγητά, που μαγειρέψαμε με τη μητέρα και την αδελφή μου.

Στην τούρτα όμως έβαλα όλη μου την τέχνη… Την έφτιαξα με σαβουαγιάρ, σαντιγί, κρέμα ζαχαροπλαστικής και γλάσο σοκολάτας και τη διακόσμησα με τριανταφυλλάκια από πάστα αμυγδάλου (τα οποία επίσης φτιάξαμε εγώ με τη μητέρα μου). Μου αρέσει να τοποθετώ λουλουδάκια δίπλα στην τούρτα, όχι από πάνω. Γι’ αυτό τη σέρβιρα σε οβάλ πιατέλα που έχουμε από την προγιαγιά μου (πάνω από εκατό χρόνια) και που έχει το πλεονέκτημα ότι αφήνει περιθώριο στο πλάι για τη διακόσμηση.

Όλα τα φλας άστραψαν πάνω στην τούρτα! Στην αδελφή μου άρεσε τόσο πολύ, που την έκοψε έτσι ώστε να αφήσει άθικτα μόνο τα ονόματα…

Εύχομαι στην Έλλη και στον Άβελ να είναι στο γάμο τους τόσο χαρούμενοι και ευτυχισμένοι όσο και εκείνο το Σάββατο του αρραβώνα. Αλλά και μετέπειτα…