Ήταν πριν από μία εβδομάδα περίπου που αρραβωνιάστηκε η αδελφή μου Έλλη (Ελισάβετ). Νιώθω υπέροχα που μπόρεσα να συμμετάσχω στη χαρά της και να βοηθήσω στις ετοιμασίες. Είχαμε μόνο σπιτικά φαγητά, που μαγειρέψαμε με τη μητέρα και την αδελφή μου.
Στην τούρτα όμως έβαλα όλη μου την τέχνη… Την έφτιαξα με σαβουαγιάρ, σαντιγί, κρέμα ζαχαροπλαστικής και γλάσο σοκολάτας και τη διακόσμησα με τριανταφυλλάκια από πάστα αμυγδάλου (τα οποία επίσης φτιάξαμε εγώ με τη μητέρα μου). Μου αρέσει να τοποθετώ λουλουδάκια δίπλα στην τούρτα, όχι από πάνω. Γι’ αυτό τη σέρβιρα σε οβάλ πιατέλα που έχουμε από την προγιαγιά μου (πάνω από εκατό χρόνια) και που έχει το πλεονέκτημα ότι αφήνει περιθώριο στο πλάι για τη διακόσμηση.
Όλα τα φλας άστραψαν πάνω στην τούρτα! Στην αδελφή μου άρεσε τόσο πολύ, που την έκοψε έτσι ώστε να αφήσει άθικτα μόνο τα ονόματα…
Εύχομαι στην Έλλη και στον Άβελ να είναι στο γάμο τους τόσο χαρούμενοι και ευτυχισμένοι όσο και εκείνο το Σάββατο του αρραβώνα. Αλλά και μετέπειτα…
2 σχόλια:
Να ζήσουν και καλά στέφανα.
Όσο για την τούρτα...Στο επόμενο σπάσιμο της δίαιτας γιατί όπως την βλέπω και την "διαβάζω" δεν είναι απ' αυτές που μένεις στο πρώτο τους κομμάτι!
Καλώς την!
Να σας ζήσουν, Ρένα!
Και καλή συνέχεια στο blog!
Δημοσίευση σχολίου